Congress Communication #8 (In Greek)

Εισαγωγή: Οι ασθενείς με χρόνια σωματικά νοσήματα παρουσιάζουν υψηλή συχνότητα κατάθλιψης και αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας. Δυσμενή γεγονότα ζωής πιθανόν να συμβάλλουν στην ανάδυση της αυτοκτονικότητας και η τρέχουσα οικονομική κρίση συνιστά πιθανό επιβαρυντικό παράγοντα.

Σκοπός: Να εξετάσουμε τη σχέση μεταξύ του αντίκτυπου της πρόσφατης ύφεσης και του κινδύνου αυτοκτονίας σε ασθενείς με χρόνια νοσήματα και να διερευνήσουμε εάν αυτή η σχέση τροποποιείται από την παρουσία ψυχικής νόσου.  

Μέθοδος: Ο κίνδυνος αυτοκτονίας (RASS) και δείκτες της κρίσης εκτιμήθηκαν σε συνεχόμενο δείγμα 376 ασθενών με χρόνιες νόσους (διαβήτης, ρευματολογικά νοσήματα και ΧΑΠ) και σε 129 άτομα χωρίς χρόνια νόσο κατά τη διάρκεια έξι μηνών. Η διάγνωση ψυχικής νόσου τεκμηριώθηκε με την δομημένη διαγνωστική συνέντευξη MINΙ. Η διερεύνηση τροποποιητικών ιδιοτήτων έγινε με μοντέλα ιεραρχικής πολλαπλής παλινδρόμησης.

Αποτελέσματα: Ο επιπολασμός του κινδύνου αυτοκτονίας σύμφωνα με την ΜΙΝΙ ήταν 14.9% για τους ασθενείς που αναζήτησαν βοήθεια στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), 13.2% για εκείνους που ήταν σε τακτική παρακολούθηση στα ειδικά εξωτερικά ιατρεία και 3.1% για τον πληθυσμό που δεν παρουσίαζε χρόνια νόσο. Ο επιπολασμός Μείζονος Κατάθλιψης ήταν 27.0% στους ασθενείς των ΤΕΠ, 25.2% στους ασθενείς σε τακτική παρακολούθηση και 11.6% στον πληθυσμό χωρίς χρόνια νόσο. Ο κίνδυνος αυτοκτονίας βρέθηκε να σχετίζεται σημαντικά με τις επιπτώσεις της κρίσης όπως τις αντιλαμβάνεται ο ασθενής (p=0.039). Όμως, η τροποποιητική (moderation) ανάλυση έδειξε πως η σχέση αυτή ήταν σημαντική μόνον σε εκείνους που διαγνώστηκαν είτε με Μείζονα Κατάθλιψη είτε με Γενικευμένη Διαταραχή Άγχους. 

Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα αυτά υποδεικνύουν ότι η κρίση ίσως πυροδοτεί κίνδυνο αυτοκτονίας, αλλά σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντες κινδύνου, όπως η παρουσία κάποιας ψυχιατρικής διαταραχής, υπογραμμίζοντας τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας των ψυχικών διαταραχών σε ευάλωτους πληθυσμούς.

Ευχαριστίες: Η παρούσα έρευνα συγχρηματοδοτήθηκε από τον Χρηματοδοτικό Μηχανισμό του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ 2009–2014) και από εθνικούς πόρους (EEA GR07/3767; “ASSERT-DEP”).